تو که در سر قصیده ی پرواز داری و به سوی آسمان مهرش بالهای امید را

گشوده داری .. تو که مروه ی وجود تا صفای مهرش را با اشک های شکیبای

خود سعی استغاثه نموده و بر بلندای صفای وجودش دست نیاز به سوی کعبه ی

مقصود بلند نموده و در مروه ی آمال کوتاهی های خود را تقصیر می کنی ....

تو که بت خانه ی وجود را شکسته و کعبه ی مقصود را در قاب نگاه قلب خود

جای دادی .. تو که دشت طوفان زده ی دلت را به تکیه  بر خانه ی مهرش پناه

آرامش می دهی و کویر روزهایت در گذر تازیانه های سوزان خورشید ...

خنکای زمزم  بخشیده و نم نم اشک هایت را بر سنگفرش ها یی می ریزی که

صدای سجده ی دلت را به عرش می رسانند ..

تو که با عشق مُحرم به احرام راز های ناگشوده می گردی و بالهای زخمیت را

در لبیک جان به بارشی از رحمتش می سپاری تا قفس سرد بودن را از نگاه

خسته ات بر گیرد ..

تو که در صحرای عرفات ستون های امید را به دشت جنون دل بر بلندای گلدسته

های عشق به طنین مهرش می نشانی در منای آرزوها بر بلندای کوه جبل الرحمه

نشانه ی لطفش را با جوهر اشک بر قلب سپید خود به یادگار ابد حک می کنی ..

در قربانگاه عشق منیت ها و خود خواهی ها را ذبح کرده ...

وجودت را حامی خستگان صحرای تحیر می کنی ... سعی را به صبر قدم های

شکسته و در هروله ی چشمان بی قرار در آرامش ازدحام همراهی می کنی ...

و تو که صبر را به ستوه آورده و نشانه ی بندگی را در صفوف خاص مهمانانش

به قامتی از عشق به ردایی از محبت و به دریایی از معرفت

در توجه خاصش به اشکی از رضایت و لبخندی از شوق  پذیرای وجود می گردی......

آنگاه که در لحظات خاص خلوت خود با معبود سر بر آستان مهرش گذارده و

بر قامت دلربایش نگاه قلب خود را هدیه داده  ...

به عطر حضورش در حجر الاسود سر گشته ی رهایی گشته..

 در قدم به قدم طواف هایت واژه واژه ترنم اشک را بر بالهای گشوده ی خود

داری و نهایت آرزویت را بر دیوار های کعبه به اشک شوق به بوی خوش

رهیدن با غزلهای عاشقانه می سرایی ..

بربال  بسته ی اسیر در قفس سرد دنیا ...

او که لحظه لحظه اش در بارش بی امان چشمهای بی قرار...

در سکوتی  از انتظار جا پای قدم های توست.......

 آرامش دل طوفان زده اش را بخواه ...

به سر سجاده ی دل در سجده ی شکر و اشک شوق از دیدن مهرصاحبخانه ی عشق

معرفت دیدن دوباره ی رویش را برای بال شکسته ی اسیر در قفس سرد دنیا نیز به خلوص اشک هایت بخواه ..

چشمهای بی قرارش به شکوفایی شکوفه های دعای دست توست ..

چشم های بی قرارش را در پس پرده ی انتظار آرامش آرام دعایت  ببخش